Χιλιάδες κρατούμενοι, τουλάχιστον 11.674 ( 2001 - 8.343 ) στοιβάζονται σήμερα στις σύγχρονες αποθήκες κοινωνικών ''αποβλήτων'', που ονομάζονται ελληνικές φυλακές, ενώ περισσότεροι από 5.000, κυρίως μετανάστες και πρόσφυγες υποχρεώνονται να επιβιώνουν στα κρατητήρια, που έχουν μετατραπεί σε φυλακές, για μεγάλο χρονικό διάστημα,στερούμενοι το δικαίωμα του προαυλισμού, της επαρκούς σίτισης και άλλων στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Στα ''σωφρονιστικά ιδρύματα'' όλης της χώρας, μεταξύ αυτών και της Κορίνθου, ''φιλοξενούνται'' άνθρωποι καταδικασμένοι στην απελπισία, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι μετανάστες, τοξικομανείς, κοινωνικά αποκλεισμένοι και φτωχοί, πολιτικοί κρατούμενοι, μικροπαραβάτες και ποινικοί, με επιβολή εξοντωτικών ποινών σε συνθήκες μη συμβατές με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που αγωνίζονται καθημερινά
- για τις καταχρηστικές προφυλακίσεις
- για την αυστηροποίηση των ποινών
- για τις άθλιες συνθήκες κράτησης
- για τον παρόλογο εγκλεισμό χιλιάδων ανθρώπων εξαρτημένων από ουσίες και εκατοντάδων παιδιών που μεγαλώνουν μέσα στα κελιά
- για την απομόνωσή τους από την κοινωνία και ιδιαίτερα από τους δικούς τους ανθρώπους
- για την κατάργηση του αντιτρομοκρατικού νόμου και το ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατούμενων ( απομόνωση σε υπόγειους χώρους )
- για την κατάργηση των εκδικητικών μεταγωγών
- για την βελτίωση της περίθαλψης
- για την μείωση των υπέρογκων ποσών που απαιτούνται για την εξαγορά τμήματος της ποινής τους.
Πρόκειται επομένως για μια συστηματική, μαζική, ηθική, ψυχολογική, ακόμα και φυσική εξόντωση των ανθρώπων, που βρέθηκαν υπό κράτηση, όπου στο όνομα της ''δικαιοσύνης'' ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΑΙ και ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΑΙ όχι μόνο κάθε έννοια δικαίου, αλλά η στοιχειώδης ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ακόμα και η ίδια η ζωή.
Το κράτος δηλαδή,παραβαίνοντας το δικό του σύνταγμα, έχει καταργήσει στην πράξη, κάθε έννοια του περιβόητου νομικού πολιτισμού, καθιστώντας τις φυλακές της χώρας αποθήκες ψυχών, στις οποίες επικρατεί σχεδόν το απόλυτο άβατο και ο νόμος της σιωπής.
Τα στοιχεία σήμερα δείχνουν, ότι ο αριθμός του πληθυσμού που διαβιώνει ''εντός των τειχών'' συνεχώς μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και ο αριθμός των φυλακών.
Μέσα σε 5 χρόνια 6 νέες φυλακές λειτουργούν στην Ελλάδα και από ότι φημολογείται ο αριθμός τείνει να αυξηθεί.
Το σύστημα δηλαδή φαίνεται να έχει επιλέξει, στα πλαίσια του πολέμου ''κατά της εγκληματικότητας'', την αύξηση του αριθμού των εγκλείστων ( παγκόσμια επιλογή, με πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ ),μέσα από την αυστηροποίηση των ποινών, την ποινικοποίηση της φτώχειας και των κοινωνικο-πολιτικών αγώνων, του τρόπου απονομής της δικαιοσύνης.
Πρόκειται για μια κατασταλτική πολιτική, που αναβαθμίζεται στις παρούσες συνθήκες, ως απάντηση στις εκρηκτικές κοινωνικές αντιθέσεις, που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί.
Μια πολιτική που απαντά με την προοπτική της φυλακής, όχι μόνο στην εξαθλίωση, αλλά και στην κοινωνική αγανάκτηση, που εντάσσει στο ''έγκλημα'' όχι μόνο την παραβατικότητα, αλλά και τους κοινωνικο-πολιτικούς αγώνες, που διαμορφώνει ΟΡΟΥΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Μια πολιτική που προωθεί το χτίσιμο νέων φυλακών με την σύμπραξη ιδιωτικού και κρατικού κεφαλαίου, αντί της πραγματικής αποσυμφόρησης των φυλακών, που θα προκύψει από την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ,ΤΗ ΜΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΩΝ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ.
Μέσα στις φυλακές ήδη υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι που είναι έγκλειστοι λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας και της επαναστατικής τους δράσης και που δέχονται την πλήρη εκδικητικότητα των μηχανισμών του κράτους, μιας και κρατούνται απομονωμένοι σε ''ειδικά κελιά''.
Μια φυλακή, μέσα στην φυλακή,με μόνη κατηγορία τις φιλικές ή συντροφικές σχέσεις.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε λοιπόν ως κοινωνία, ότι η υπόθεση δικαιοσύνη-φυλακή, μας αφορά όλους και πρέπει να γίνει και δικιά μας υπόθεση.
ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΠΟΥ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ, ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΜΑΣ
Αλεξάντερ Μπέρκμαν".
Στα ''σωφρονιστικά ιδρύματα'' όλης της χώρας, μεταξύ αυτών και της Κορίνθου, ''φιλοξενούνται'' άνθρωποι καταδικασμένοι στην απελπισία, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι μετανάστες, τοξικομανείς, κοινωνικά αποκλεισμένοι και φτωχοί, πολιτικοί κρατούμενοι, μικροπαραβάτες και ποινικοί, με επιβολή εξοντωτικών ποινών σε συνθήκες μη συμβατές με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που αγωνίζονται καθημερινά
- για τις καταχρηστικές προφυλακίσεις
- για την αυστηροποίηση των ποινών
- για τις άθλιες συνθήκες κράτησης
- για τον παρόλογο εγκλεισμό χιλιάδων ανθρώπων εξαρτημένων από ουσίες και εκατοντάδων παιδιών που μεγαλώνουν μέσα στα κελιά
- για την απομόνωσή τους από την κοινωνία και ιδιαίτερα από τους δικούς τους ανθρώπους
- για την κατάργηση του αντιτρομοκρατικού νόμου και το ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατούμενων ( απομόνωση σε υπόγειους χώρους )
- για την κατάργηση των εκδικητικών μεταγωγών
- για την βελτίωση της περίθαλψης
- για την μείωση των υπέρογκων ποσών που απαιτούνται για την εξαγορά τμήματος της ποινής τους.
Πρόκειται επομένως για μια συστηματική, μαζική, ηθική, ψυχολογική, ακόμα και φυσική εξόντωση των ανθρώπων, που βρέθηκαν υπό κράτηση, όπου στο όνομα της ''δικαιοσύνης'' ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΑΙ και ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΑΙ όχι μόνο κάθε έννοια δικαίου, αλλά η στοιχειώδης ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ακόμα και η ίδια η ζωή.
Το κράτος δηλαδή,παραβαίνοντας το δικό του σύνταγμα, έχει καταργήσει στην πράξη, κάθε έννοια του περιβόητου νομικού πολιτισμού, καθιστώντας τις φυλακές της χώρας αποθήκες ψυχών, στις οποίες επικρατεί σχεδόν το απόλυτο άβατο και ο νόμος της σιωπής.
Τα στοιχεία σήμερα δείχνουν, ότι ο αριθμός του πληθυσμού που διαβιώνει ''εντός των τειχών'' συνεχώς μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και ο αριθμός των φυλακών.
Μέσα σε 5 χρόνια 6 νέες φυλακές λειτουργούν στην Ελλάδα και από ότι φημολογείται ο αριθμός τείνει να αυξηθεί.
Το σύστημα δηλαδή φαίνεται να έχει επιλέξει, στα πλαίσια του πολέμου ''κατά της εγκληματικότητας'', την αύξηση του αριθμού των εγκλείστων ( παγκόσμια επιλογή, με πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ ),μέσα από την αυστηροποίηση των ποινών, την ποινικοποίηση της φτώχειας και των κοινωνικο-πολιτικών αγώνων, του τρόπου απονομής της δικαιοσύνης.
Πρόκειται για μια κατασταλτική πολιτική, που αναβαθμίζεται στις παρούσες συνθήκες, ως απάντηση στις εκρηκτικές κοινωνικές αντιθέσεις, που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί.
Μια πολιτική που απαντά με την προοπτική της φυλακής, όχι μόνο στην εξαθλίωση, αλλά και στην κοινωνική αγανάκτηση, που εντάσσει στο ''έγκλημα'' όχι μόνο την παραβατικότητα, αλλά και τους κοινωνικο-πολιτικούς αγώνες, που διαμορφώνει ΟΡΟΥΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Μια πολιτική που προωθεί το χτίσιμο νέων φυλακών με την σύμπραξη ιδιωτικού και κρατικού κεφαλαίου, αντί της πραγματικής αποσυμφόρησης των φυλακών, που θα προκύψει από την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ,ΤΗ ΜΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΩΝ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ.
Μέσα στις φυλακές ήδη υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι που είναι έγκλειστοι λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας και της επαναστατικής τους δράσης και που δέχονται την πλήρη εκδικητικότητα των μηχανισμών του κράτους, μιας και κρατούνται απομονωμένοι σε ''ειδικά κελιά''.
Μια φυλακή, μέσα στην φυλακή,με μόνη κατηγορία τις φιλικές ή συντροφικές σχέσεις.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε λοιπόν ως κοινωνία, ότι η υπόθεση δικαιοσύνη-φυλακή, μας αφορά όλους και πρέπει να γίνει και δικιά μας υπόθεση.
ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΠΟΥ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ, ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΜΑΣ
Αλεξάντερ Μπέρκμαν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου