Έτσι ακριβώς λειτούργησε το κράτος από τη στιγμή που αρνήθηκα να παρουσιαστώ στον στρατό. Πρώτα οι μπάτσοι (έπειτα και η στρατολογία) έσπευσαν να με αναζητήσουν μέσω πολυάριθμων τηλεφωνημάτων στο σπίτι των γονιών μου. Το τελευταίο τηλεφώνημα έγινε από το στρατολογικό γραφείο της Τρίπολης στις 14/5/13. Τότε είπαν στους γονείς μου ότι μου δίνουν το περιθώριο μιας ώρας να έρθω ο ίδιος σε επικοινωνία με αυτούς, ειδάλλως θα μου επιβληθεί το πρόστιμο των 6000 ευρώ.
Η θέση μου ήταν απ’ την αρχή ξεκάθαρη. Δεν έχω να συζητήσω τίποτα με κανεναν εξουσιαστικό φορέα, ούτε θα προσπαθήσω να σώσω το τομάρι μου μέσα στο καταπιεστικό και δολοφονικό σύστημα στο οποίο μου επιβάλλουν να συμμετέχω.
Σαν άνθρωπος δεν αναγνωρίζω τα όρια του έθνους και η λέξη πατρίδα που εξυμνείτε ηχεί στα αυτιά μου σαν ένα μουχλιασμένο κομμάτι τούρτα που ακόμα σερβίρεται. Δεν δέχομαι να υπηρετήσω για καμία εξουσία, ούτε θα υπερασπιστώ τους πολέμους που γίνονται για την απόκτησή της.Οι ποινές και οι κυρώσεις είναι το ελάχιστο τίμημα. Κανένας αγώνας δεν είναι εύκολος, πόσο μάλλον μέσα στις ευρύτερες συνθήκες που επικρατούν. Παίρνω το μέρος των καταπιεσμένων ανεξαρτήτως φύλου και χρώματος. Μοναδικός εχθρός μου είναι ο διαχωρισμός και η καταπίεση κάθε μορφής.
<<Πρέπει να επιτεθούμε. Δεν μπορούμε να αναθέσουμε σε άλλους την επιθυμία μας να επιτεθούμε>>
‘Λεκος’,Κορινθος.15/5/13
Υ.Γ.: Λέκο ονόμασα τον εαυτό μου αρνούμενος τη θρησκευτική ταυτότητα που μου έχει επιβληθεί. Ο λόγος που δεν υπογράφω αυτή τη δήλωση με το ‘’κανονικό’’ μου όνομα δεν είναι για να αποφύγω τις συνέπειες της στάσης μου αλλά επειδή η βούλησή μου θα παραμείνει ακέραια σε όποια θέση κι αν βρεθώ.
Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org
